Spotkanie autorskie z Jarosławem Barańczakiem

24 kwietnia w Sali Wiejskiej w Sośniach odbyło się spotkanie autorskie z Jarosławem Barańczakiem twórcą nagrodzonego Lubuskim Wawrzynem Literackim tomiku "Znak". 

Spotkanie zostało zorganizowane przez Stowarzyszenie "Przyjazne Otoczenie" z Cieszyna oraz Gminny Ośrodek Kultury i Gminną Bibliotekę Publiczną w Sośniach. W wydarzeniu z pisarzem udział wzięły władze gminy oraz mieszkańcy, którzy bardzo chętnie wsłuchiwali się we wszystkie zaprezentowane wiersze. Na koniec spotkania można było zaopatrzyć się w książeczkę z autografem pisarza.

Jarosław Marian Barańczak (ur. 30 kwietnia 1951 w Wałbrzychu) – inżynier, polityk i urzędnik państwowy, doktor nauk technicznych, poseł na Sejm X kadencji oraz senator II kadencji.

W 1974 ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej, a w 1981 studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze. W 1986 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych. Od 1974 pracował jako adiunkt w Wyższej Szkole Inżynierskiej im. Jurija Gagarina w Zielonej Górze, należał do komisji uczelnianej WSI.

W latach 1989–1991 sprawował mandat posła na Sejm kontraktowy z ramienia Komitetu Obywatelskiego z okręgu zielonogórskiego. Następnie do 1993 był przedstawicielem Partii Chrześcijańskich Demokratów w Senacie z województwa zielonogórskiego. Od 1990 do 1993 zajmował urząd wojewody zielonogórskiego, wcześniej przez krótki okres był wicewojewodą tego województwa.

Po odwołaniu przez sześć lat pracował na kierowniczym stanowisku w prywatnej firmie. W latach 2000–2001 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Gospodarki w rządzie Jerzego Buzka. Zasiadał w radzie politycznej Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów. Następnie objął stanowisko pierwszego radcy i kierownika wydziału handlowego ambasady RP w Ankarze. W marcu 2008 został mianowany dyrektorem generalnym Lubuskiego Urzędu Wojewódzkiego. W 2010 przeszedł do pracy w Dolnośląskim Urzędzie Wojewódzkim, gdzie został dyrektorem wydziału infrastruktury.

Znak
Świt. Rozespany świat
czai się pośród traw.
Za parasolem akacji
wycieka mokrymi plamami
na brązowy trakt. Leniwie
dogasza syte oczy lwa,
suszy przemoczoną noc
na wiszących orłem
skrzydłach nowego dnia.
Zagania wiatrem
pogubione zapachy sawanny.

Spoza chmur, targanych przelotami żurawi,
wyłania się zastygły na zboczu Kilimandżaro
znak – homo erectus est.

W nagłej zadumie stają,
po ludzku bliskie sobie,
zebry. Tylko w oczach,
wyrwanego ze snu, wysmukłego
pasterza stada białych kóz
tkwi pytanie – kim jestem?